Zordur "prematüre ailesi" olmak... Henüz evdeki odası hazır değilken gelen o mini minnacık canı camlar arkasına koyarlar yeni odası niyetine. Siz ömrünüzü vermeye hazırken, "Dokunursam zarar verir miyim?" endişesiyle bir güzel haber için hemşirelerin gözüne bakar durursunuz. Çok dile getirmeseniz de, "Acaba ben bir hata mı yaptım? Neden hazır değilken geldi dünyaya?" diyerek içten içe kendinizi yersiniz. Her nefesiniz dua olur. Yalnızlık hissi sarar, sadece siz ve eşiniz vardır bu kadar korkan sonraki günün getireceklerinden. İşte İnci'nin kitabı, bu yalnızlığında anne babalara bir nefes, bir dua gibi. İyi ki yazdın bu kitabı İnciciğim, eline, yüreğine sağlık...