“Halk sırça köşkün enkazını
çabuk temizlemiş, dünyada onsuz da yaşanabileceğini anlayarak
eski hayatına dönmüş, işini yine arasından seçtiği adamlara gördürmüş ama sırça köşkün kötü hatırasını uzun zaman zihninden çıkaramamış.
İhtiyarlar çocuklarına ondan bahsederlerken şu nasihati vermeyi unutmazlarmış: Sakın tepenize bir sırça köşk kurmayınız.
Ama günün birinde nasılsa böyle bir sırça köşk kurulursa onun yıkılmaz, devrilmez bir şey olduğunu sanmayın.
En heybetlisini tuzla buz etmek için
üç beş kelle fırlatmak yeter.”
Hikâyeler anlatılır çünkü insanlara devam etmek için güç verir.
İlerleyebilmeye ve ayağa kalkabilmeye
olan inancı perçinler.
Ölümün hayat üzerindeki sessiz tahakkümünü kırar.
Hikâyeler anlatılır çünkü insanları
dinledikleri hikâyeler kurtarır.
Tıpkı Sabahattin Ali’nin güçlü kaleminden dökülenler gibi…